Aby dobrze zrozumieć swoje SM, chcesz mieć pewność, że korzystasz z najlepszych dostępnych informacji. Jednak wokoło jest tak wiele sprzecznych głosów – skąd wiadomo, które z nich są wiarygodne?
Aby pomóc Ci oddzielić fakty od fikcji, przedstawiamy kilka częstych mitów dotyczących SM oraz stojących za nimi faktów:

Mitem jest, że SM jest chorobą dziedziczną

SM nie przenosi się z pokolenia na pokolenie, choć istnieje zwiększone ryzyko genetyczne wystąpienia tej choroby w rodzinie. 
Do tej pory poznaliśmy ponad 110 genów, które są powiązane z SM. Choć geny odgrywają istotną rolę w rozwoju SM, to jednak nie jest to jedyny czynnik przyczynowy. Naukowcy uważają, że SM jest wynikiem połączenia wpływu tych genów i czynników środowiskowych, które mogą wywołać chorobę.
Oznacza to, że przekazanie tych genów dzieciom może zwiększyć u nich ryzyko rozwoju SM, to jednak nie oznacza, że choroba ta u nich wystąpi.

Mitem jest, że tylko osoby starsze chorują na SM

SM może wystąpić w dowolnym wieku.

Jest to jednak choroba, która może wystąpić w dowolnym wieku. Dziecięcą postać SM rozpoznawano nawet u dzieci w wieku zaledwie dwóch lat. Spośród 2,3 miliona osób chorych na SM na całym świecie, nie wiadomo, ile z nich jest w wieku poniżej 16 lat, jednak nawet u 10% osób z SM pierwsze objawy pojawiają się przed ukończeniem 16. roku życia.

Mitem jest, że kobieta chora na SM nie może zajść w ciążę

SM nie ma wpływu na płodność ani na ciążę.
SM nie ma wpływu na płodność i nie zwiększa w istotnym stopniu ryzyka wystąpienia problemów podczas ciąży. Jednak w przypadku planowania powiększenia rodziny warto omówić tę kwestię z lekarzem. Metody leczenia stosowane w SM mogą stwarzać ryzyko podczas ciąży, w związku z czym może wówczas być konieczne przerwanie przyjmowania leków. Wiele kobiet czuje się dobrze w czasie ciąży, jednak objawy SM mogą nadal występować i należy omówić z lekarzem, jak można sobie z nimi radzić.
Kobiety, u których występują rzuty choroby, mogą obawiać się wystąpienia rzutu podczas ciąży. Badania wykazały, że częstość występowania rzutów choroby zmniejsza się podczas ciąży, szczególnie w jej ostatnich trzech miesiącach, ale jednocześnie obserwuje się wzrost częstości występowania rzutów choroby w okresie trzech miesięcy po porodzie. Ryzyko wystąpienia rzutu choroby może być także uzależnione od tego, czy konieczne było przerwanie lub zmiana leczenia w czasie ciąży. Ważne jest, aby omówić wszystkie te kwestie z lekarzem przed podjęciem decyzji o zajściu w ciążę.

Mitem jest, że jeśli objawy nie stwarzają problemu, to nie ma potrzeby leczenia SM

Wczesne leczenie SM może zapobiec powstaniu nieodwracalnych uszkodzeń OUN.
Aktualna opinia ekspertów jest taka, że terapie modyfikujące przebieg choroby należy oferować osobom z rzutowo remisyjną postacią SM możliwie jak najszybciej po ustaleniu rozpoznania. Wczesne leczenie może poprawić stan zdrowia i samopoczucie w dłuższej perspektywie, spowalniając narastanie nieodwracalnych uszkodzeń i zmniejszając liczbę występujących u pacjentów rzutów choroby.
Zalecenie to obowiązuje nawet w przypadku, gdy nie występują żadne objawy lub gdy ich nasilenie jest nieznaczne. Wynika to po części ze zmiany w sposobie postrzegania choroby dzięki dostępności badań rezonansu magnetycznego (MRI). Badania MRI pozwalają uzyskać wysokiej jakości obrazy mózgu, które pokazują, że nawet gdy wydaje się, że nasilenie objawów się zmniejsza, SM może nadal atakować organizm, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. 
Obrazy MRI wykazały, że zarówno ogniska w mózgu (uszkodzona tkanka mózgowa), jak i zanik mózgu (zmniejszająca się objętość mózgu) wykryte w badaniach MRI są związane z obniżoną jakością życia w SM.

Mitem jest, że uczucie zmęczenia jest tym samym co męczliwość

Uczucie zmęczenia jest częstym uciążliwym objawem SM.
Uczucie zmęczenia jest jednym z najczęstszych objawów SM i bardzo różni się od męczliwości lub wyczerpania, które mogą występować u osób bez tej choroby. Nasilenie uczucia zmęczenia u osób z SM jest często całkowicie nieproporcjonalne do ilości wykonywanych czynności. Może ono polegać na nagłej utracie energii, która powoduje, że ktoś nie jest w stanie kontynuować wykonywaną czynność.

 

Referencje

• Montalban X et al. Mult Scler 2018; 24(2):96-120.
• Mowry EM et al. Neurology 2009; 72(20);1760-1765.

MAT-PL-2002137-2.0-11/2022